Κατηγορία: Ανακοινώσεις

Ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία με την έναρξη του προγράμματος #SafeSteps στις 1/9 που πραγματοποιήθηκε στο Experience Park του Ελληνικού σε πρώτη φάση με τη συμμετοχή επωφελούμενων από το Δίκτυο Μεταναστριών στην Ελλάδα “Μέλισσα”. Στις 4-5/9 συνεχίσαμε το πρόγραμμα με τη συμμετοχή έφηβων κοριτσιών που διαμένουν στο Ίδρυμα Παιδόπολις Αγ. Βαρβάρα και στις 6-7/9 με αγόρια και εφήβους μετανάστες από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία της Εκκλησίας ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ  Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων (@synyparxis.org).

Το #SafeSteps είναι ένα πρόγραμμα με στόχο την ψυχαγωγία και ενδυνάμωση μέσω του αθλητισμού που υλοποιείται με το σχεδιασμό και συντονισμό της Σοφίας Μπεκατώρου (@sofiaproject.org) σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας και το Κέντρο Ψυχικής Υγείας “Βήμα κοινό” με την χρηματοδότηση του Συνδέσμου Υποτρόφων του Ιδρύματος Ωνάση.

Ευχαριστούμε θερμά το Ellinikon Experience Park για την φιλοξενία και την Pizza Fan Greece για την σίτιση των συμμετεχόντων/ουσών.

Ίδρυμα Ωνάση / Onassis Foundation

The Εllinikon Experience Park 

sofiaproject.org

#stigmespizzafan

Πόσες γυναίκες, ακούγοντας αυτή την φράση, αποφάσισαν να γυρίσουν «σπίτι τους», συμπεραίνοντας (ορθά) πως ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ και κανείς δεν ενδιαφέρεται να προστατεύσει τις ίδιες και τα παιδιά τους;

Την χτύπησε την Πέμπτη μπροστά στο παιδί τους…

Κι όταν εκείνη τόλμησε να καταγγείλει την ενδοοικογενειακή βία που υπέστησαν μητέρα και παιδί   

• βρέθηκε κρατούμενη στο Α.Τ. Βόλου όλη νύχτα, όπως ακριβώς και ο δράστης…
• και την επόμενη μέρα μεταφέρθηκε στο δικαστήριο, ως κατηγορούμενη, όπως ακριβώς και ο δράστης…

Τι θα έπρεπε να έχει γίνει αλλιώς…

• H αυτεπάγγελτη διαδικασία να έχει κινηθεί άμεσα, όσο εκείνη βρισκόταν στο νοσοκομείο για να λάβει τις πρώτες βοήθειες μετά από μία απλή κλήση στο 100, από την ίδια, άλλο άτομο ή/και από επαγγελματία του Νοσοκομείου…
  • μετά από μία απλή κλήση στο 100 (από την ίδια, άλλο άτομο ή/και από επαγγελματία του Νοσοκομείου για διάπραξη ενδοοικογενειακής βίας) η Αστυνομία οφείλει, μόλις λάβει γνώση για αυτεπάγγελτα διωκόμενο αδίκημα, να αναζητήσει τον δράστη για να τον συλλάβει εντός των πλαισίων του αυτοφώρου (με ή ΧΩΡΙΣ την δική της μήνυση)
  • εάν για τις Αρχές ήταν απαραίτητη η κατάθεση της επιζώσας σε αυτό το χρονικό σημείο, θα έπρεπε να προσέλθει στο Νοσοκομείο στέλεχος του Γραφείου Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας (Γ.Α.Ε.Β.) του Α.Τ. Βόλου για να την λάβει κι έτσι εκείνη δεν θα υποχρεωνόταν, τραυματισμένη όπως ήταν, να «τρέχει» στο Α.Τ. για να καταγγείλει αλλά θα μπορούσε είτε να νοσηλευτεί, είτε να επιστρέψει στο 4χρονο παιδί της. 
• Αφού όμως αυτά δεν έγιναν και υποχρεώθηκε να πάει η ίδια στο Α.Τ., θα έπρεπε η/ο Εισαγγελέας να διατάξει να κρατηθεί ΜΟΝΟ ο δράστης. ΓΙΑΤΙ διέταξε την κράτηση και των δύο;
  • επειδή έλαβε ελλιπείς πληροφορίες από την Αστυνομία ή επειδή δεν ενδιαφέρθηκε να διερευνήσει ποια μήνυση είναι αληθής και ποια ψευδής;

Τι πρέπει να γίνει αλλιώς από εδώ και πέρα…

• Να εκδικαστεί η υπόθεση στις 17 Ιουλίου και να μην αναβληθεί για 3^η φορά, ώστε να μην αναγκαστεί η επιζώσα να περιμένει την απονομή δικαιοσύνης για 1-2 χρόνια.
• Να αξιολογηθεί (αυτεπαγγέλτως) ο κίνδυνος που ενδέχεται να διατρέχουν μητέρα και παιδί κατά την διάρκεια της επικοινωνίας του πατέρα με το παιδί και να τεθούν περιοριστικοί όροι που θα περιλαμβάνουν και μέτρα επιτήρησης της ασφάλειάς τους (Άρ. 18 του Ν.3500/2006 και Αρ.31 του Ν.4531-Σύμβαση Κωνσταντινούπολης)
• Να του ασκηθεί ποινική δίωξη όχι μόνο για την σωματική βία κατά της εν διαστάσει συζύγου του αλλά ΚΑΙ για την κακοποίηση του παιδιού του, ενώπιον του οποίου διαπράχθηκε ο ξυλοδαρμός της μητέρας του (Άρ. 1.3 και 6.3 του Ν.3500/2006)
• Να συσχετιστούν οι δύο πρόσφατες δικογραφίες (μήνυση και αντιμήνυση) αλλά και με παρελθοντικές (εάν υπάρχουν), προκειμένου να μπορεί η/ο Εισαγγελέας και το Δικαστήριο να διακρίνουν με ασφάλεια τις ψευδείς από τις αληθείς καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας και
  • να επιβληθούν στον δράστη αυστηρές κυρώσεις για ψευδή καταμήνυση του θύματος και για άσκοπη κινητοποίηση των Αρχών.

Αν θέλουμε πράγματι να εκπέμψουμε, προς τους θύτες, τα θύματα (ενήλικα και ανήλικα) και τις/τους μάρτυρες, μήνυμα ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΝΟΧΗΣ στην ενδοοικογενειακή βία, ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ πρέπει να αρχίσουν να συμβαίνουν…

• ΣΗΜΕΡΑ, και όχι αύριο…
• ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ενδοοικογενειακής βίας, και όχι σε όσες έτυχαν δημοσιοποίησης…

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στις γυναικείες οργανώσεις που συναποτελούν την Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών και την Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και την Συναινετική Συνεπιμέλεια  η περαιτέρω υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων από Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων σε Γραμματεία Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Αρχικά δηλώνουμε ότι διεκδικούμε ισότητα για το σύνολο της κοινωνίας, διεκδικούμε όμως διακριτό και ενισχυμένο ρόλο για την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, η δημιουργία της οποίας αποτέλεσε επίτευγμα μακροχρόνιων αγώνων του φεμινιστικού κινήματος  και την οριζόντια διάχυσή της σε όλα τα Υπουργεία.

Η δημιουργία νέου υπέρ υπουργείου και η εξαφάνιση  από τη συγκρότηση του υπουργείου αυτοτελούς δομής για την  «Ισότητα των Φύλων»  δεν προοιωνίζεται θετικές δράσεις για τα  δικαιώματα των γυναικών.

Οι φεμινιστικές/γυναικείες οργανώσεις θέτουμε συγκεκριμένες προτεραιότητες στην ηγεσία του Υπουργείου και διεκδικούμε:

• Αυτοτελή δομή για την Ισότητα των Φύλων και την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών που θα ασκήσει τις απαιτούμενες  πολιτικές υπέρ της Ισότητας των Γυναικών και θα σχεδιάζει, θα παρακολουθεί και θα αξιολογεί την εφαρμογή της ισχύουσας Ευρωπαϊκής και Διεθνούς νομοθεσίας, δεδομένου ότι η χώρα μας είναι ήδη καθυστερημένη ως προς αυτό το πεδίο
• Παρέμβαση στα επείγοντα θέματα προστασίας και εξάλειψης της ενδοοικογενειακής – ενδοσχεσιακής βίας και κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών και των παιδιών, στην αύξηση και ικανή στελέχωση των δομών υποστήριξης των γυναικών-θυμάτων κακοποιητικών και παρενοχλητικών συμπεριφορών καθώς και στην επέκταση του ωραρίου λειτουργίας τους.
• Άμεση εφαρμογή των επειγόντων μέτρων αποκλεισμού που προβλέπονται στο Άρ. 52 του Ν.4531 (Σύμβαση της Κων/πολης) σε συνδυασμό με την θεσμοθέτηση εναλλακτικών μορφών φιλοξενίας, υποστήριξης και προστασίας με μεγαλύτερη διάρκεια και με έμφαση στις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας που έχουν παιδιά.
• Παρέμβαση επί των κρίσιμων θεμάτων εφαρμογής του προβληματικού νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που έχει ήδη προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες, εις βάρος των συμφερόντων των παιδιών, κατά κύριο λόγο  
• Δημιουργία προγραμμάτων εκπαίδευσης για επαγγελματικές ομάδες που έρχονται σε άμεση επαφή με θύματα ενδοοικογενειακής βίας
• Δημιουργία δικλείδων προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών στην αυτοδιάθεσή τους  και στον έλεγχο της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής τους ικανότητας, ούτως ώστε να σταματήσει να ανατίθεται στη γυναίκα ο παραδοσιακός και ενοχοποιητικός ρόλος της τεκνοποίησης, μέσω της έννοιας της κοινωνικής συνοχής συνδεδεμένης μάλιστα με την οικογένεια.
• Διαφύλαξη του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην άμβλωση και κάθε απελευθερωτικού βήματος προόδου επί των ανθρωπίνων σχέσεων καθώς και κατοχύρωση μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, στο βαθμό, μάλιστα που η ακροδεξιά και θρησκόληπτη πολιτική είναι ενισχυμένη αυτή τη στιγμή (θύμα της οποίας έπεσε ήδη η νέα Υπουργός)

Η Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών και η Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και την Συναινετική Συνεπιμέλεια αγωνίζονται για  μέτρα βελτίωσης της θέσης των γυναικών και των παιδιών στην ανδροκρατούμενη  κοινωνία μας, διεκδικώντας την εξάλειψη της πατριαρχικής κηδεμονίας πάνω στη φύση και την προσωπικότητα των γυναικών.

Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών

Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και την Συναινετική Συνεπιμέλεια

#MeNow_MeToo: 1η Εκθεση Ευαισθητοποίησης για την «Έμφυλη Βία – Βία κατά των Γυναικών»

Baumstrasse, Σερβίων 8 (2ος Όροφος) Βοτανικός, Αθήνα, 104 41
10-11 Ιουνίου 2023
13.30 μ.μ. – 21.30 μ.μ.

Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας (Ε.Δ.κ.Β.) διοργανώνει ένα διήμερο δράσεων στις 10-11 Ιουνίου 2023, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών, την σεξουαλική βία και την σχέση τους με την πατριαρχικά δομημένη κοινωνία μας.

Η δράση υλοποιείται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας #MeNow_MeToo (www.menowmetoo.gr) σε συνεργασία με την Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου.

Μέσα από έργα τέχνης, ομιλίες, θεατρικά δρώμενα και εργαστήρια, στόχος του Ε.Δ.κ.Β. είναι να εγείρει προβληματισμούς και να αφηγηθεί ιστορίες γυναικών ή καλλιτεχνών που θέλουν να τις παρουσιάσουν μέσα από την τέχνη και την εικαστική δημιουργία.

Στην έκθεση συμμετέχουν πάνω από 20 καλλιτέχνες/-ιδες με έργα τέχνης (πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, θεατρικά δρώμενα κ.ά.). Στον χώρο της έκθεσης θα λειτουργεί και bazaar με χειροποίητα είδη γυναικών επιζωσών ενδοοικογενειακής βίας και/ή σεξουαλικής βίας, εθελοντριών του Ε.Δ.κ.Β. καθώς και επώνυμα είδη από δωρεές εταιριών.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό 13.30 – 21.30. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Σάββατο και Κυριακή απόγευμα θα υπάρχουν εκδηλώσεις (ομιλίες, θεατρικά δρώμενα, συζήτηση – βλ. παρακάτω πρόγραμμα).

Τα έσοδα θα διατεθούν για τους σκοπούς του Ε.Δ.κ.Β. και την κάλυψη των εξόδων νομικής στήριξης γυναικών και/ή παιδιών που έχουν υποστεί κακοποίηση.

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Γεροντάκος

Εικαστικοί (αλφαβητικά): Ευμορφία Βαλλά, Δημήτρης Βλάικος, Σταυρούλα Γερίκη, Ιωάννα Γεωργοπούλου, Βαλεντίνα Γιαννακοπούλου, Αναστασία Γιαννουλάκη, Κοσμάς Δαλακλής, Ηλέκτρα Εταιρίδου, Αγγελίνα Ζουμπούλη, Μαρία Ζυγούρη, Τζώρτζια Κοσματοπούλου, Κωνσταντίνος Καλφούντζος, Δωρα Κώτση-Φελιτσι, Μαίρη Κυράκη, Εμμανουήλ Λαπιδάκης, Αικατερίνη Μαυρουδή, Παναγιώτης Ξουλόγης, Αγγελική Παναγοηλιοπούλου, Χριστίνα Παπατόλη, Νένα Πολλάκη, Χρυσούλα Σκεπετζή, Βίκυ Σκοτίδα, Μαρία Τσουκνάκη, Αριάδνη Φυτοπούλου, Γεωργία Χαντζή, Αλεξάνδρα Χριστακοπούλου και η θεατρική ομάδα “Αυτή κι Αυτοί” (Ελένη Αληφραγκή, Σπύρος Αναστασίνης, Τάσος Χαλάς, Αντρέας Ψύλλιας)

Event: https://www.facebook.com/events/761715388965422?ref=newsfeed

Χορηγοί: Baumstrasse, La Vaca Loca, ΜΑΣΟΚΩΣΤΑΣ BROS Α.Ε., Κάπα Εκδόσεις – Κουλεδάκης Θεόδωρος, kiraki.gr, Κτήμα Σαμπάνη.

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων:

Σάββατο 10 Ιουνίου 2023
18.00 Καλωσόρισμα – Χαιρετισμός

• Κική Πετρουλάκη, Ψυχολόγος, Ph.D., Πρόεδρος  ΔΣ, Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας
• Σοφία Μπεκατώρου, Ψυχολόγος, Ολυμπιονίκης Ιστιοπλοΐας

18.30-19.30 PANORAMA OF CACOTYPES
Η μνήμη του σώματος στα διαδοχικά τραύματα. Επανατραυματισμος από την κοινωνία.
Δωρα Κώτση-Φελιτσι, εικαστικός

Το Panorama of Cacotypes έχει βασιστεί στην προσωπική εμπειρία και έρευνα της εικαστικού επάνω στη συστημική ανισότητα στην Ελλάδα. Η εγκατάσταση θέτει ερωτήματα ως προς την αξιοπιστία του νομικού συστήματος σε σχέση με τις επιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης και μπορεί να θεωρηθεί ως διαμαρτυρία ενάντια στον ισχύοντα νόμο περί σεξουαλικών αδικημάτων αλλά και την έλλειψη κανονισμών ως προς τον χειρισμό επίσημων καταγγελιών.

Οι φωτογραφίες έχουν δημιουργηθεί με τη φωτογραφική τεχνική της Καλοτυπίας που εφευρέθηκε το 1939 από τον William Fox Talbot. Η μέθοδος της Καλοτυπίας ήταν η πρώτη στην οποία η εκτύπωση σε χαρτί προήλθε από την δημιουργία αρνητικού μετά από έκθεση στο φως για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι εγκατάσταση μπορεί να σοκάρει ή ακόμα και να προκαλέσει δυσφορία, αποτυπώνει όμως μια σκοτεινή πλευρά της πραγματικότητας και παραπέμπει στις τραυματικές αφηγήσεις που έχουν καταγραφεί στο σώμα. Mπορεί κάποια αποσπάσματα να ξεθώριασαν από την μνήμη το σώμα όμως δεν ξεχνά.

19.30-20.00: Ανήλικη σεξουαλική κακοποίηση και ο επανατραυματισμός στην Ατομική Ομαδική Θεραπεία στην ενήλικη ζωή
Κυριακή Μερτζάνη, Ψυχοθεραπευτρια, Ιδρύτρια του Κέντρου Ψυχικής Υγείας KOXLIAS Ψυχοθεραπεία & Συμβουλευτική

Οι περισσότερες μορφές ψυχολογικής δυσφορίας της σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία  περιλαμβάνουν τόσο τη σχέση με τον εαυτό με τη μορφή ντροπής και αυτοκριτικής, όσο και τη σχέση με τους άλλους με τη μορφή απόσταση και απομόνωση.

Αυτές είναι συχνά μακροχρόνιες με διάχυτα προβλήματα που διαπερνούν ένα ευρύ φάσμα ψυχολογικών διαταραχών και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Αν και ο συνεχόμενος Φόβος αποτελεί συχνά την πρωταρχική  διάγνωση στην θεραπευτική εστίαση.

Ωστόσο η ντροπή έχει σημαντικά εξουθενωτικά αποτελέσματα καθώς σχετίζεται με την ανεπάρκεια την αυτοκριτική και τα δευτερογενή συναισθήματα όπως είναι ο θυμός. Στην παρουσίαση αυτή η εισηγήτρια θα αναφερθεί στην προσωπική της ιστορία της σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν 9 χρονών. Και πως η ανεπάρκεια  του ατομικού-ομαδικού θεραπευτή  της προκάλεσε έναν δευτερογενή συσωρευτικό  συναισθηματικό επανατραυματισμό.

Το αδιέξοδο που ήρθε αντιμέτωπη με τους δράκους της, οι επιπτώσεις και ο επαναπροσδιορισμός για την ψυχική της ισορροπία και τις θεραπευτικές μεθόδους που βοήθησαν για την  κατανόηση του τραύματος.

20.00 – 21.00 Συζήτηση

Κυριακή 11 Ιουνίου 2023
18.00 – 19.00: Παρουσίαση του συλλογικού τόμου διηγημάτων “Η Φωνή της” (Δίκτυο Γυναικών Συγγραφέων) – Εκδόσεις Καστανιώτη

Συντονίζει η Κατερίνα Παπαντωνίου, Δικηγόρος-Συγγραφέας.

Παρουσιάζουν:

• Μαρία Γκασούκα, Ομότιμη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Συγγραφέας
• Γιούλη Βολανάκη, Συγγραφέας-μέλος της ΕΣΗΕΑ.
• Αποσπάσματα θα διαβάσουν οι συγγραφείς – μέλη του δικτύου “η φωνή της”: ΤΖΟΥΛΙΑ ΓΚΑΝΑΣΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΑΡΛΑΣΗ, ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΡΑΓΙΟΥΔΑΚΗ, ΕΛΕΝΗ ΣΤΕΛΛΑΤΟΥ.

Την παρουσίαση θα κινηματογραφήσει η Όλγα Μπακοπούλου, φωτογράφος, συγγραφέας.

19.00 – 19.30 Διάλειμμα

19.30 – 20.30: Θεατρική παράσταση: «Βουρκόλακας» του Αργύρη Εφταλιώτη
Κείμενο: Αργύρης Εφταλιώτης
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Αυτή κι Αυτοί
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής: Ελένη Αληφραγκή
Παίζουν οι: Ελένη Αληφραγκή, Σπύρος Αναστασίνης, Αντρέας Ψύλλιας

20.30 – 21.00 Συζήτηση

Περισσότερες πληροφορίες
Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας
Τηλ.: 2109225491
info@antiviolence-net.eu
www.antiviolence-net.eu Ι www.menowmetoo.gr

Η Ελλάδα έχει ψηφίσει νόμους για την προστασία των παιδιών από την ενδοοικογενειακή βία και από την κακοποίηση κάθε μορφής αλλά, όπως φαίνεται, οι νόμοι αυτοί δεν βρίσκουν πεδίο εφαρμογής.

Μια δικαστική απόφαση που υποχρεώνει ένα παιδί να συναντά χωρίς καμία εποπτεία τον γονιό που έχει καταγγελθεί για ενδοοικογενειακή βία είναι ακατανόητη. Η δικαστική απόφαση όμως που, με συνοπτικές διαδικασίες (Προσωρινή Διαταγή), υποχρεώνει ένα 10χρονο κορίτσι, που από τον Δεκέμβρη αποκάλυψε στις Αρχές πως ο πατέρας την κακοποιούσε σεξουαλικά, να διανυκτερεύει μαζί του, και μάλιστα χωρίς καμία επίβλεψη, δεν είναι απλώς ακατανόητη αλλά και επικίνδυνη για το ίδιο το παιδί.

Τι μήνυμα δίνει η Δικαιοσύνη σε αυτό το 10χρονο παιδί, που μίλησε για τις άνομες πράξεις του πατέρα του στην παιδίατρο, στην παιδοψυχολόγο, στη δασκάλα, στις συμμαθήτριές της ΚΑΙ στις Αρχές, καταθέτοντας στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της ΓΑΔΑ, όταν το στέλνει να κοιμηθεί στο ίδιο σπίτι με τον αληθινό του εφιάλτη…

Η Δικάστρια που εξέδωσε την Προσωρινή Διαταγή, προφανώς, δεν άκουσε αυτό το παιδί. Δεν διάβασε τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που δέχτηκαν την εκμυστήρευση αυτού του παιδιού. Δεν έλαβε υπόψη της την έκθεση της Παιδοψυχολόγου. Δεν ξέρουμε αν είχε στη διάθεσή της τα στοιχεία που συνέλεξε η ΓΑΔΑ, εξετάζοντας την καταγγελία.

Ξέρουμε όμως πως όφειλε να λάβει υπόψη της τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Ν.2101/1992) που προβλέπει ότι σε κάθε απόφαση «πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού» (άρθρο 3), και την υποχρέωση του Κράτους να προστατεύσει το παιδί από κάθε μορφή βίας «κατά το χρόνο που βρίσκεται υπό την επιμέλεια των γονέων του ή του ενός από τους δύο» (άρθρο 19) καθώς και «από κάθε μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής βίας» (άρθρο 34), λαμβάνοντας μέτρα για να την εμποδίσει.

Όφειλε να λάβει υπόψη της τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018) που επιβάλει να διασφαλίζεται ότι «κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα περιστατικά βίας» και ότι «η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών» (Άρ. 31) και προβλέπει «ειδικά μέτρα προστασίας σε παιδί-θύμα και παιδί-μάρτυρα, λαμβάνοντας υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού» (Άρ. 56.2), τα οποία (μέτρα) μπορεί να φτάσουν έως και την «αφαίρεση γονεϊκών δικαιωμάτων, εάν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού δεν μπορεί να διασφαλιστεί με άλλο τρόπο» (Άρ. 45).

Αγνοήθηκαν όλα τα παραπάνω και αναπόφευκτα οδηγούμαστε στο ερώτημα: Μήπως, τελικά, μοναδικό μέλημα της Προσωρινής Διαταγής ήταν να συμμορφωθεί με τις επιταγές του Ν.4800/2021 (νόμος Τσιάρα) που επιβάλλει υποχρεωτική συνεπιμέλεια μετά την διάσταση των γονέων; Γνωρίζει η Δικάστρια που εξέδωσε αυτή την Προσωρινή Διαταγή ότι η χώρα μας ελέγχεται, τόσο από τον Ο.Η.Ε. όσο και από την Επιτροπή παρακολούθησης της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης GREVIO επειδή οι προβλέψεις αυτού του Νόμου παραβιάζουν Διεθνείς Συμβάσεις;

Το τεκμήριο αθωότητας κάθε καταγγελόμενου είναι σεβαστό, εδώ όμως έχει καταγγελθεί έγκλημα σοβαρό και ειδεχθές… Και καθήκον της Δικαιοσύνης είναι να προστατεύσει το υπέρτατο αγαθό που κινδυνεύει: την ψυχική υγεία και την σωματική ακεραιότητα αυτού του παιδιού!

Απαιτούμε να δημοσιευθεί το σκεπτικό της Προσωρινής Διαταγής που έθεσε πάνω από το συμφέρον του παιδιού τα δικαιώματα του γονιού που το ίδιο το παιδί έχει καταγγείλει πως το κακοποιεί σεξουαλικά.

Απαιτούμε απαντήσεις στα ερωτήματα:

• Πότε θα ιδρυθούν επιτέλους τα Οικογενειακά Δικαστήρια;

• Πότε θα εκπαιδευτούν οι δικαστικοί λειτουργοί, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας και όλοι όσοι εμπλέκονται στο δίκτυο υπηρεσιών προστασίας παιδιών, για να προστατέψουν την αθωότητα και να αποτρέψουν την δημιουργία μελλοντικών θυμάτων και τον επανατραυματισμό των θυμάτων που ζήτησαν την βοήθειά τους;

• Πότε θα ιδρυθεί επιτέλους Διακριτό Σύστημα Προστασίας Παιδιών;

Ως γυναίκες αγωνιζόμενες για την ισότητα των φύλων και και ως ενεργά μέλη της κοινωνίας, που έχουμε δεχτεί πολλές αναφορές άλλων μητέρων και θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, διαπιστώνουμε ότι συχνά το «γράμμα του νόμου» συγκρούεται με το «πνεύμα» του κατά την εφαρμογή του.

Γι’ αυτό απευθύνουμε δραματική έκκληση ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ:

• ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

• ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ξεκινώντας από εκείνα που μια δικαστική απόφαση τα υποχρεώνει να ζουν με τον κακοποιητή τους…

 [1] https://spcommreports.ohchr.org/TMResultsBase/DownLoadPublicCommunicationFile?gId=26416 Working Group on discrimination against women and girls; and the Special Rapporteur on violence against women, its causes and consequences

 [2] https://isotitahome.files.wordpress.com/2021/05/letter__president-grevio_greece_ce9dcf8ccebccebfcf82-cea4cf83ceb9ceaccf81ceb1-200521.pdf  Group of Experts on Action against Violence against Women and Domestic Violence (GREVIO)

Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας έχει τη χαρά να συμμετέχει στο Inclusivity Lounge | Equity, Diversity and Inclusion in Health, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην καρδιά του Delphi Economic Forum, για να ανοίξουμε με τρόπο ουσιαστικό τη συζήτηση για την Έμφυλη Ισότητα στην Υγεία, σε μια εποχή όπου τα θέματα της δημόσιας υγείας διεκδικούν μια σημαντική θέση στο δημόσιο διάλογο.

Την Πέμπτη 27 Απριλίου, το Delphi Economic Forum θα φιλοξενήσει, για 4η συνεχή χρονιά, το Inclusivity Lounge που διοργανώνει το Women On Top, με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α. και της Visa, του British Council, της Vodafone και του Growthfund, the National Fund of Greece, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων.

Το Inclusivity Lounge, με τίτλο “Equity, Diversity and Inclusion in Health”, θα αποτελέσει και φέτος έναν χώρο συνάντησης, σκέψης, ανταλλαγής ιδεών και δικτύωσης, με εκλεκτές ομιλήτριες και ομιλητές να αναλύουν ζητήματα που εμπίπτουν στην ευρύτερη θεματική της έμφυλης ισότητας και της συμπερίληψης στην Υγεία.

Ποιες υπο-εκπροσωπούμενες ομάδες αποκλείονται από την έρευνα, τις δομές και τις υπηρεσίες υγείας και ποιες είναι οι πρακτικές που αμβλύνουν τις διακρίσεις; Ποιοι είναι οι πολλαπλοί αποκλεισμοί που μπορεί να υφίστανται διαφορετικές ομάδες όπως οι γυναίκες, τα άτομα με αναπηρίες, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα; Πώς μπορούν οι γυναίκες να συμβάλλουν πιο ενεργά, μέσω τις επιχειρηματικότητας και της τεχνολογίας, στη διαμόρφωση ενός πιο υγιούς και βιώσιμου μέλλοντος; Πώς σχετίζεται η έμφυλη βία και η ασφάλεια στη δημόσια σφαίρα με την εταιρική ευθύνη και την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες και δομές; Πού τέμνονται τα θέματα της ψυχικής υγείας και του φύλου; 

Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να τεθούν τα παραπάνω ερωτήματα στην καρδιά του Delphi Economic Forum, μιας από τις σημαντικότερες πλατφόρμες συνάντησης και λήψης αποφάσεων, και να ανοίξει με τρόπο ουσιαστικό η συζήτηση για την ισότητα, τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη, σε μια εποχή όπου τα θέματα της δημόσιας υγείας διεκδικούν μια σημαντική θέση στο δημόσιο διάλογο.

---

Πρόγραμμα Inclusivity Lounge @DEF 2023 | Equity, Diversity & Inclusion in Health
27 Απριλίου 2023

15.00-15.15 Welcome remarks
– Kalypso Goula, General Secretary for Demography, Family Policy & Gender Equality

15.15-16.00 Panel discussion | Inclusion in Health: Gender and Disabilities Integration
– Jodi Huettner, Women’s PPE specialist, Inclusive Standards Advocate, Founder Helga Wear
– Nefeli Stournara, PhD Sociologist & Research Analyst, mind-view
– Sara Minkara, Special Advisor for International Disability Rights, U.S. Department of State
– Yanna Andronopoulou, Enterprise Lead, Microsoft Greece, Cyprus, Malta + Exec. Sponsor for Women at Microsoft
In discussion with Stella Kasdagli, Co-Founder Women On Top

16.00-16.45 Panel discussion | Health & Safety in the Public Space: The Persistence of Gender-Based Violence
– Sofia Bekatorou, Psychologist, Double Olympic medalist in Sailing
– Kiki Petroulaki, Psychologist, BoD President, European Anti-Violence Network (EAVN).
– Natalia Theodoulou, Public Reforms Advisor at Hellenic Corporation of Assets and Participations S.A.
– Maria Skagou, Vice Chair of the Board of Directors, Director of External Affairs Vodafone Greece
In discussion with Marianna Skylakaki, Founder & CEO athiNEA

16.45-17.05 Fireside chat | Healthy Outcomes: Sustainability and Inclusion
– Bea Larregle, Regional Managing Director Southern Europe, Visa
In discussion with Stella Kasdagli, Co-Founder Women On Top

17.05-17.50 Panel discussion | The Changemakers: Women Shaping the Future of Tech
– Carolee Lee, CEO & Founder of WHAM
– Doreen Toutikian, Founder & CEO OmGyno
– Sevi Vassileva, General Manager Greece, Israel, Malta and Cyprus, Visa
– Maritina Rouchota, Partner & Lab Director, BIOEMTECH
In discussion with Myrto Papathanou, Partner at Metavallon VC

17.50-18.25 Panel discussion | The Gendered Aspects of Mental Health
– Dr Tara Porter, Clinical Psychologist and Writer
– Katherine Reilly, Author & Academic Lecturer, English Literature | LGBTQI+ Business Consultant
– Yannis Zervas, Psychiatrist
In discussion with Pinelopi Theodorakakou, Co-Founder Women On Top

18.25-18.30 Closing remarks

18.30-19.00 Networking drinks

---

Πληροφορίες
Πότε: Πέμπτη 27 Απριλίου 2023, 15:00 – 19:00
Πού: Amalia Hotel, Ermis Hall
Social media: #InclusivityLoungeDEF #WoTLounges #USADEF23
Για περισσότερες πληροφορίες: info@womenontop.gr

– Hashtags: #InclusivityLoungeDEF #WoTLounges 

Το έγκλημα στο Μελισσοχώρι είναι ανθρωποκτονία με δόλο κατά συρροή – η διαρκής επαγρύπνηση της κακοποιημένης μητέρας και η έγκαιρη παρέμβαση της αστυνομίας το μετέτρεψαν (ευτυχώς) σε απόπειρα….

Αυτό είναι αναγκασμένες, δυστυχώς, να κάνουν οι κακοποιημένες γυναίκες διαρκώς… να επαγρυπνούν για να προλάβουν να σώσουν την ζωή των παιδιών τους και τη δική τους και για να διασώσουν ό,τι καταφέρουν από την ψυχική ισορροπία των παιδιών τους…

Όμως ο συνήγορος του μας είπε πως φταίμε όλες και όλοι εκτός από τον δράστη: οι αστυνομικοί κομπάζουν και υπερβάλλουν, τα παιδιά ήταν απλώς ημιλιπόθυμα καθώς ο πατέρας είχε ανοίξει λίγο το γκάζι και είχε και κάπως ανοιχτό το παράθυρο- απόδειξη πως δεν ήθελε να σκοτώσει τα παιδιά του, “ΑΠΛΩΣ έστησε ένα ΛΑΘΟΣ σκηνικό για να αφυπνίσει, να συνετίσει την μητέρα των παιδιών”…

Μαθαίνουμε πως αυτή η μητέρα προσέφυγε στην Δικαιοσύνη για να προστατευτεί… εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως το Άρθρο 31 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης δεν εφαρμόστηκε καθώς η ενδοοικογενειακή βία κατά της μητέρας αγνοήθηκε και ο βίαιος πατέρας είχε δικαίωμα επικοινωνίας με τα παιδιά και πρόσβαση στην ζωή της εν διαστάσει συζύγου του…

Αναμένουμε, ΕΣΤΩ ΤΩΡΑ, την ΆΜΕΣΗ λήψη ΑΥΣΤΗΡΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ αυτής της μητέρας και αυτών των παιδιών που εκτίθενται σε ενδοοικογενειακή βία από την στιγμή της γέννησής τους και που, στα 2,5 τους χρόνια, ο πατέρας τους σχεδίασε, οργάνωσε και εκτέλεσε την δολοφονία τους:

ΑΦΑΙΡΕΣΗ της γονικής μέριμνας από τον πατέρα που χρησιμοποίησε τις ζωές των παιδιών του ως εργαλείο εκδίκησης ή τρομοκράτησης της μητέρας τους

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ επικοινωνίας του με τα παιδιά έως την ενηλικίωσή τους

Απαιτούμε, ΕΣΤΩ ΤΩΡΑ, για όλες τις μητέρες και όλα τα παιδιά που προσπαθούν να αποδράσουν από την ενδοοικογενειακή βία, ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ του Άρθρου 31 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (Ν. 4531/2018) που θέτει στο επίκεντρο την ασφάλεια και την ευημερία των παιδιών αντί της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, η οποία θέτει στο επίκεντρο τα «γονεϊκά» δικαιώματα του κακοποιητικού γονιού.

Ας μην χρειαστούν κι άλλες γυναικοκτονίες και δολοφονίες παιδιών για να καταλήξουμε στο αυταπόδεικτο συμπέρασμα πως ο σύζυγος που κακοποιεί την γυναίκα του ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να είναι καλός πατέρας… Η ανάγκη του να διατηρήσει τον έλεγχο της ζωής της είναι τόσο μεγάλη που δεν διστάζει να στήνει επικίνδυνα σκηνικά με πρωταγωνιστές τα παιδιά του για να την τιμωρήσει, να την εκδικηθεί, να την τρομάξει, να την συνετίσει…

Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα τις λεπτομέρειες για τη ζωή της 14χρονης, για τις μορφές κακοποίησης στις οποίες έχει εκτεθεί η ίδια, οι 3 αδελφές της και η μητέρα τους… και δεν χρειάζεται κιόλας να δημοσιοποιηθούν τέτοιες πληροφορίες…

Ακούμε όμως για μία μητέρα και 4 κορίτσια, ΌΛΕΣ θύματα ενδοοικογενειακής βίας… δεν ξέρουμε εάν υπήρχαν προηγούμενες καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία και εάν αφορούσαν όλες ή κάποιες από τις 5 επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας… Χρειάζεται όμως να το εξετάσουμε, ΑΝ ΣΚΟΠΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ τα αντανακλαστικά μας στην  προστασία των θυμάτων… ΑΝ ΣΚΟΠΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΜΕ το φαύλο κύκλο της βίας, που εκθέτει τα κακοποιημένα παιδιά σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να κακοποιηθούν ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ στο μέλλον από τα ίδια ΚΑΙ από άλλα άτομα…

Ακούμε για μια μητέρα που «δραπέτευσε» από την οικογενειακή εστία για να σώσει την ζωή της… και τα 4 κορίτσια έμειναν με το τέρας τους… Η Δικαιοσύνη (με την συνδρομή της μητέρας ή κι από μόνη της) επιτέλους αντιλήφθηκε ότι το τέρας δεν μπορούσε να συνεχίσει να κάνει τον πα-τέρα… κι, έτσι, τα 4 παιδιά βρέθηκαν στον δρόμο, καθώς η μητέρα και το συγγενικό της περιβάλλον, προφανώς, δήλωσαν αδυναμία (οικονομική;) να τα φροντίσουν…

Αν η «προηγμένη» χώρα μας διέθετε ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, το πρώτο πράγμα που θα έκανε μετά την πρώτη αναφορά, έστω και για υποψία άσκησης ενδοοικογενειακής βίας, θα ήταν να απομακρύνει τον κακοποιητικό γονιό από τα παιδιά και τον μη κακοποιητικό γονιό και να επιτηρεί την ασφάλεια των θυμάτων. Αμέσως μετά, θα αξιολογούσε τις ανάγκες και θα παρείχε πρακτική υποστήριξη και θεραπεία και στα 5 θύματα, προκειμένου να θεραπεύσουν σιγά-σιγά τα τραύματα στο σώμα, στην ψυχή και στις μεταξύ τους σχέσεις…

Ακόμα και σε οικονομικά μεγέθη αν το δούμε, ας σκεφτούμε πόσο θα κόστιζε να εξασφαλίσουμε ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ διαβίωση σε μια μονογονεϊκή οικογένεια με 4 παιδιά και ας μας πουν πόσο κοστίζει η φιλοξενία 4 παιδιών στο ίδρυμα… Στο κόστος αξιοπρεπούς διαβίωσης πρέπει να συμπεριλάβουμε και τον ½ μισθό μιας εξειδικευμένης επαγγελματία που, για τα πρώτα χρόνια, θα είναι το Πρόσωπο Αναφοράς της κακοποιημένης μητέρας –όχι επόπτριά της αλλά η συνοδοιπόρος της στην δύσκολη και δαιδαλώδη διαδρομή που έχει να διανύσει προκειμένου να ανακάμψουν η ίδια και τα παιδιά από την ενδοοικογενειακή βία αλλά και για  να επιλύσει γραφειοκρατικά και νομικά ζητήματα και να χτίσει από την αρχή μια νέα, ασφαλή και χαρούμενη, ζωή για την ίδια και τα παιδιά της.

Ακόμα και σε οικονομικά μεγέθη, θεωρούμε ότι η αρμόζουσα πλαισίωση της κακοποιημένης μητέρας και των παιδιών της είναι φθηνότερη… Αλλά ακόμα και αν δεν ήταν η οικονομικά αποδοτικότερη επιλογή, θα αποφέρει ένα ανεκτίμητο κέρδος που δεν αποτιμάται σε χρήμα: διασώζει τα παιδιά (και τις μητέρες τους) από επιπλέον ψυχικά τραύματα που επιφέρει ο αναγκαστικός χωρισμός από τα αδέλφια και τον μη κακοποιητικό γονιό τους. Αυτό, σε συνδυασμό με την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης (ψυχολογικής και πρακτικής) καθιστούν αυτή την λύση, όχι μόνο ενδεδειγμένη, αλλά ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ… 

Πόσο δύσκολο είναι να σκεφτούμε ότι η Ελλάδα του 2023 ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να συνεχίσει ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ Σύστημα Προστασίας ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Υ.Γ. ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ έρχονται στο νου μας ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ όπως:

• Γιατί δεν ακούμε πού βρίσκεται ο ΠΑ-ΤΕΡΑΣ αυτών των τεσσάρων κοριτσιών και ποια ήταν η ποινική του αντιμετώπιση για την κακοποίηση 5 μελών της οικογένειάς του; Τα 4 κορίτσια και η μητέρα τους ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ για την ενδοοικογενειακή βία που βίωσαν… ο ΔΡΑΣΤΗΣ της ενδοοικογενειακής βίας βρίσκεται τουλάχιστον στην φυλακή;
• Η μητέρα της 13χρονης βρίσκεται ακόμα προφυλακισμένη, με ανεπαρκείς ενδείξεις για την ενοχή της ακούμε… Για την 14χρονη, της οποίας η μητέρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί, θα αναζητηθούν ευθύνες και αλλού ή μόνο στους παιδοβιαστές και στους προαγωγούς που θα καταφέρουν οι Αρχές να εντοπίσουν;     
• Ακούμε πως ο προπονητής Tάε Κβον Ντο που βίαζε ανήλικες αθλήτριές του, έχει συλληφθεί τουλάχιστον μία φορά για ενδοοικογενειακή βία κατά της εν διαστάσει συζύγου του, και μάλιστα σε περιστατικό ΜΕ ΟΠΛΟ… Γιατί δεν ακούμε τίποτα για το εάν αξιολογήθηκε η επικινδυνότητά του, όχι μόνο για τα μέλη της οικογένειάς του, αλλά και για τα παιδιά που προπονούσε, για το εάν διατάχθηκε οποιοδήποτε μέτρο προστασίας, έστω για την επιζώσα ενδοοικογενειακής βίας και για το παιδί τους, με το οποίο μάλιστα ακούμε ότι είχε συστηματική επικοινωνία, ήταν πολύ καλός πατέρας και το υπεραγαπούσε…  

Open Call έκθεση #MeNow_MeToo

Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας (Ε.Δ.κ.Β.) διοργανώνει ένα διήμερο δράσεων στις 10-11 Ιουνίου 2023, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών, την σεξουαλική βία και την σχέση τους με την πατριαρχικά δομημένη κοινωνία μας. 

Μέσα από έργα τέχνης, ομιλίες, θεατρικά δρώμενα και εργαστήρια, στόχος του Ε.Δ.κ.Β. είναι να εγείρει προβληματισμούς και να αφηγηθεί ιστορίες γυναικών ή καλλιτεχνών που θέλουν να τις παρουσιάσουν μέσα από την τέχνη και την εικαστική δημιουργία.

Στο πλαίσιο αυτό, το Ε.Δ.κ.Β καλεί εικαστικούς καλλιτέχνες/-ιδες να συμμετέχουν με τα έργα τους (φωτογραφία, ζωγραφική, γλυπτική, video art κ.λ.π.) στην 1η έκθεση που διεξάγεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας #MeNow_MeToo με θέμα “Έμφυλη Βία – Βία κατά των Γυναικών”.

Οι καλλιτέχνες/-ιδες που επιθυμούν να διαθέσουν για την έκθεση ή και προς πώληση τα έργα τους μπορούν να επικοινωνήσουν με το Ε.Δ.κ.Β. για να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους έως τις 15/4/2023 στην ηλεκτρονική διεύθυνση: info@antiviolence-net.eu

Τα έργα που θα εκτεθούν στο χώρο, θα είναι επίσης διαθέσιμα στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του #MeNow_MeToo και σε έντυπο λεύκωμα.  

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη.

ΧΩΡΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στον χώρο του θιάσου “Δρόμος με Δέντρα” – Baumstrasse (Σερβίων 8 – 2ος Όροφος, Βοτανικός, Αθήνα, 104 41) στις 10-11 Ιουνίου 2023 και ώρες: 12.00 μ.μ. – 21.00 μ.μ.

*Τα έσοδα της έκθεσης θα διατεθούν για τους σκοπούς του Ε.Δ.κ.Β. και την κάλυψη των εξόδων νομικής στήριξης γυναικών και/ή παιδιών που έχουν υποστεί κακοποίηση.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση σχετικά με την πρόσκληση συμμετοχής, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το Ε.Δ.κ.Β. μέσω e-mail στη διεύθυνση info@antiviolence-net.eu ή στο τηλ.: 210.92.25.491.

Το κείμενο που ακολουθεί βασίζεται στην ομιλία της Κικής Πετρουλάκη (Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας), στην Εκδήλωση με τίτλο: “Ενδοοικογενειακή Βία και Δικαιώματα Επιμέλειας: Η προστασία των γυναικών και παιδιών από την βία, υπό το πρίσμα της νέας πρότασης της Κομισιόν για μια Ευρωπαϊκή Οδηγία” που διοργάνωσε η Ευρωβουλεύτρια, Έλενα Κουντουρά, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις 24.1.2023.

Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, όπως είναι και η Ελλάδα, οι γυναίκες βρίσκονται σε υποδεέστερη θέση και τα παιδιά σε ακόμα κατώτερη. Και αυτό συμβαίνει by default (εξ ορισμού-αξιωματικά). Ανάμεσα στα άλλα ΠΟΛΛΑ καθήκοντα που ανατίθενται σε εμάς τις γυναίκες, κι εμείς τα αναλαμβάνουμε, είναι και αυτό της οικοδόμησης καλής σχέσης πατέρα-παιδιού (και αυτό το κάνουν για πολλά χρόνια, πολλές γυναίκες-επιζώσες…). Το κάνουμε για το καλό του παιδιού μας, πιστεύουμε… για να μην χαλάσουμε την οικογένειά μας… το κάνουμε γιατί έτσι μας έμαθαν… και επειδή δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε… Κι έτσι, καταλήγουμε να απαιτούν από εμάς να συνεχίσουμε να το κάνουμε ακόμα και μετά τη διάσταση, μετά το διαζύγιο… αλλιώς κινδυνεύουμε πλέον (από την έναρξη ισχύος του Ν.4800/2021) να κατηγορηθούμε ως αποξενώτριες, ότι ΕΜΕΙΣ κακοποιούμε το παιδί μας… άρα ακατάλληλες για να ασκούμε την γονική μέριμνα…

Αυτά τα έμφυλα στερεότυπα διατρέχουν την κοινωνία οριζόντια και, επομένως, δεν μας εκπλήσσει που τα συναντάμε ΚΑΙ σε δικαστές/-ριες, αστυνομικούς αλλά ακόμα και κοινωνικές/-ούς λειτουργούς και ειδικούς ψυχικής υγείας… στις/τους οποίους όμως μπορεί να ανατίθενται από την Δικαιοσύνη πραγματογνωμοσύνες και κοινωνικές έρευνες. 

Δεν μας εκπλήσσει όταν παρεισφρέουν στους Νόμους και στις διαδικασίες που υποτίθεται ότι χαράσσονται για να προστατεύσουν και να υποστηρίξουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και να μειώσουν τις διακρίσεις… Δεν μας εκπλήσσει επειδή κατανοούμε γιατί συμβαίνει, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το αποδεχόμαστε – σημαίνει το ακριβώς αντίθετο… ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ επειδή ξέρουμε ότι δεν συμβαίνει κατά λάθος… αλλά με συγκεκριμένη σκοπιμότητα… Σε αυτές τις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις Οδηγίες, γιατί όχι και έναν Κανονισμό; Όμως χρειαζόμαστε την εφαρμογή τους και όχι την απλή ύπαρξή τους στο χαρτί… Τις έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη επειδή στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες συμβαίνουν πράγματα όπως τα παρακάτω:

Κάποιες από τις πιο συχνές (και επώδυνες) μορφές ενδοοικογενειακής βίας ΔΕΝ αποτελούν ποινικό αδίκημα ή αποτελούν ποινικό αδίκημα αλλά δεν διώκονται ή δεν διώκονται ως ενδοοικογενειακή βία:

1. ακραίος έλεγχος (coercive control) –ψυχολογική κακοποίηση
2. εξύβριση
3. οικονομική βία
4. έκθεση των παιδιών στην κακοποίηση της μητέρας τους

Φτιάχνουμε –το 2021- νόμους που φροντίζουν για την διατήρηση της πατρικής εξουσίας πάσει θυσία, δίνοντας by default συνεπιμέλεια και δικαιώματα επικοινωνίας και φυσικής επαφής σε ΟΛΟΥΣ τους γονείς για τουλάχιστον το 1/3 του χρόνου του παιδιού (εκτός κι αν δεν θέλει ο γονιός), αδιαφορώντας για το συμφέρον του ίδιου του παιδιού – και αυτό επειδή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία μας: 

• τα παιδιά θεωρούνται κτήμα και όχι φορείς δικαιωμάτων…

• την ενδοοικογενειακή βία την θεωρούμε έγκλημα μόνο μετά την γυναικοκτονία… αλλά και σε αυτή την περίπτωση,
  • σχεδόν ποτέ δεν αφαιρείται η γονική μέριμνα από τον γυναικοκτόνο…
  • και ποτέ δεν ασκήθηκε δίωξη στον γυναικοκτόνο για την κακοποίηση του ίδιου του παιδιού- που θεωρείται θύμα ενδοοικογενειακής βίας στον νόμο μας (Ν.3500/2006)… ούτε στην υπόθεση της Κάρολάιν, όπου ο δολοφόνος της τοποθέτησε το 11μηνο βρέφος της επάνω στη νεκρή μητέρα μέχρι την άφιξη της Αστυνομίας  

• πραγματικά φαίνεται πως πιστεύουμε πως ένας άντρας που κακοποιεί την γυναίκα του μπορεί να είναι καλός πατέρας… και έχουμε φτάσει πλέον σε σημείο δικαστικές αποφάσεις να δίνουν παιδιά σε κακοποιητές…

Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, όπως είναι η Ελληνική, ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ Διακριτό Σύστημα προστασίας παιδιών (CPS–Child Protection Services) – το υπάρχον σύστημα αφορά μόνο στα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα και όχι στο γενικό πληθυσμό των παιδιών, την τύχη των οποίων θα διαχειριστεί ένας/μία Εισαγγελέας… ίσως… αν ενημερωθεί… αν ενημερωθεί εγκαίρως… και εάν η ίδια η μητέρα έχει καταφέρει να τεκμηριώσει επαρκώς την κακοποίηση που έχει υποστεί το κάθε παιδί και/ή τον κίνδυνο που διατρέχει…

Φυσικά δεν έχουμε τον θεσμό των εποπτευόμενων επισκέψεων… όταν κρίνεται ότι απαιτείται, ανατίθεται κι αυτό στην μητέρα…  

Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, όπως η Ελληνική, προσεγγίζουμε την επιζώσα με δυσπιστία, υποπτευόμαστε ψευδείς καταγγελίες, την ενοχοποιούμε αναζητώντας την δική της ευθύνη στην κακοποίησή της… ΚΑΙ στην κακοποίηση των παιδιών της… για αυτό την υποχρεώνουμε να συμμετέχει σε διαδικασίες διαμεσολάβησης (αστικές και ποινικές): επειδή την θεωρούμε συνυπεύθυνη, θεωρούμε την ενδοοικογενειακή βία ένα καβγά στο ζευγάρι, και αποτυγχάνουμε να αντιληφθούμε την ανισορροπία ισχύος και τον κίνδυνο στον οποίο εκθέτουμε μητέρες και παιδιά…

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους δράστες, δεν τους αντιμετωπίζουμε με την ίδια δυσπιστία παρόλο που εργαλειοποιούν το δικαστικό σύστημα εναντίον της επιζώσας ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ:

• Ποινικό Δίκαιο: μετά την έγκληση της επιζώσας για ενδοοικογενειακή βία, οι δράστες υποβάλλουν αντι-μηνύσεις για ενδοοικογενειακή βία, για συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδή καταμήνυση, αρπαγή παιδιών και έκθεσή τους σε κίνδυνο. Επιπρόσθετα, υποβάλλουν εγκλήσεις και κατά μελών της οικογένειάς της και μαρτύρων που προσπαθούν να την βοηθήσουν. Η τακτική αυτή παρουσιάζει τόσο ραγδαία αύξηση που μοιάζει με SLAPP (Strategic lawsuit against public participation) και, για αυτό απαιτείται η λήψη μέτρων όπως το να διερευνώνται και να τιμωρούνται οι ψευδείς καταγγελίες
• Αστικό/ Οικογενειακό Δίκαιο. Η συστηματική χρήση του όρου «γονεϊκή αποξένωση» και άλλων συναφών όρων συνδυάζεται με κατηγορίες για υποβολή ψευδούς καταγγελίας ενδοοικογενειακής βίας σε δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις. Η «γονεϊκή αποξένωση» αποτελεί ένα εννοιολογικό κατασκεύασμα που επίτηδες συνδέεται με την καταγγελία ενδοοικογενειακής βίας γιατί, τα δύο μαζί, δημιουργούν το τέλειο κυκλικό επιχείρημα… μια λογική πλάνη, η οποία δεν μπορεί να διαψευσθεί, και λειτουργεί ως εξής: Καταγγέλω ενδοοικογενειακή βία την οποία υφίσταμαιεγώ και/ή το παιδί μου
  • αν ζητήσω διακοπή ή περιορισμό της επικοινωνίας, με θεωρούν αποξενώτρια και συμπεραίνουν ότι η καταγγελία μου είναι ψευδής
  • αν συνεχίσω να δίνω το παιδί στον πατέρα (by default είμαι υποχρεωμένη πλέον, από τον Ν.4800/2021, για να μην κατηγορηθώ για κακή άσκηση γονικής μέριμνας), θεωρούν ότι δεν κακοποιείται (αλλιώς δεν θα το έδινα, τι μάνα θα ήμουν διαφορετικά;) και, επομένως, η καταγγελία μου είναι ψευδής, και την έκανα επειδή εγώ είμαι αποξενώτρια… και έχω υποβάλλει στο παιδί μου τις πληροφορίες ότι ο πατέρας του είναι κακοποιητής     

Προτείνεται στις υποθέσεις όπου υπάρχει  ενδοοικογενειακή βία (ακόμα και υποψία) να απαγορευτεί:

• η χρήση στις αίθουσες δικαστηρίων, τα δικόγραφα και πρωτίστως στην ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ, του όρου «γονεϊκή αποξένωση» και όλων των συναφών – «διάρρηξη των σχέσεων» τέκνου-γονέα και «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του» το λέμε πλέον στην Ελλάδα, στον Ν.4800/2021.
• η έκδοση δικαστικών αποφάσεων συνεπιμέλειας και/ή εναλλασσόμενης κατοικίας

Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, για να αποκτήσει η επιζώσα πρόσβαση στην (όποια ανεπαρκή) υποστήριξη θέτουμε αυστηρές προϋποθέσεις –ειδικά για την υποστήριξη που κοστίζει (αξιοπρεπής διαβίωση και έξοδα πρόσβασης στη δικαιοσύνη). Επιπλέον:

• ΔΕΝ επιτηρούμε την ασφάλεια των θυμάτων [ΟΥΤΕ των παιδιών]     
• ΔΕΝ λαμβάνουμε άμεσα μέτρα προστασίας (μείωση κινδύνου)
• ΔΕΝ υπάρχει καμία κάλυψη επειγουσών αναγκών των επιζωσών και παιδιών
• ΔΕΝ υπάρχει καμία κάλυψη μακροπρόθεσμων αναγκών των επιζωσών και παιδιών

Αν όλα τα παραπάνω δεν λειτουργούν άμεσα και ποιοτικά, συντελείται δευτερογενής θυματοποίηση και παρεμπόδιση της πρόσβασης των επιζωσών στην Δικαιοσύνη, καθώς δεν πρόκειται να καταγγείλουν αν δεν υπάρχει προστασία και υποστήριξη στα πρακτικά ζητήματα στέγης, διαβίωσης και νομικής εκπροσώπησης. Αυτή η δευτερογενής θυματοποίηση, εκτός από την κακοποίηση των θυμάτων, διευκολύνει τον δράστη ενδοοικογενειακής βίας «να συνεχίσει ανενόχλητος την δουλειά του», καθώς πράγματι υλοποιούνται στην πράξη οι απειλές του, πως εκείνη δεν μπορεί να του κάνει τίποτα και πως κανείς δεν θα την βοηθήσει.

Και ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί, πράγματι, επειδή τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι δράστες Ε.Β. για να διατηρήσουν τον έλεγχο της ζωής των θυμάτων τους είναι τα παιδιά τους (γονεϊκή τους ιδιότητα), η ανισορροπία ισχύος με την οποία εκφοβίζουν τις επιζώσες (χρήματα, διασυνδέσεις, κοινωνική θέση τους) και, δυστυχώς, η Δικαιοσύνη.

Αν τους τα αφαιρέσουμε όλα αυτά, καμία γυναίκα και κανένα παιδί δεν θα αναγκάζονται να συνεχίσουν να ζουν σε ένα σπίτι με ενδοοικογενειακή βία επειδή δεν έχουν χρήματα για να ζήσουν, για να προσλάβουν δικηγόρο που θα προστατεύσει τα δικαιώματά τους, τη ζωή και την ευημερία τους ή/και επειδή φοβούνται –και δυστυχώς έχουν δίκιο να φοβούνται- πως, αν τολμήσουν να προσπαθήσουν να φύγουν, η κατάσταση θα χειροτερεύσει – δεν θα έχουν καμία προστασία, και ο δράστης θα καταφέρει να πραγματοποιήσει όλες τις απειλές του –που είναι να της πάρει τα παιδιά και/ή τη ζωή της ή τη ζωή των παιδιών. Αυτό ακριβώς είναι η δευτερογενής θυματοποίηση:

• να μην τολμάς να ζητήσεις βοήθεια από φόβο…
• ή, ακόμα χειρότερα… να σου λένε «Μίλα, μη φοβάσαι!», δηλαδή να σου επιρρίπτουν την ευθύνη πως εσύ φταις που συνεχίζεται η ενδοοικογενειακή βία –και την υφίστανται και τα παιδιά σου- και όταν σε πείσουν και μιλήσεις, να μην υπάρχει σχεδόν τίποτα εκεί έξω… τίποτα συστηματικό που να σε βοηθήσει βήμα-βήμα να αποδράσεις…

Οι δράστες το γνωρίζουν αυτό, και το χρησιμοποιούν υπέρ τους!!!  Και είναι δική μας ευθύνη να μην τους το επιτρέπουμε! 

Διατομεακή ανταπόκριση στην ενδοοικογενειακή βία

Ο μόνος τρόπος για να αρχίσουμε να αφαιρούμε από τους δράστες τα εργαλεία ελέγχου και να μειώνουμε την δευτερογενή θυματοποίηση γυναικών και παιδιών, προκειμένου κάποτε να την εξαλείψουμε, είναι να ξεκινήσουμε να χτίζουμε στιβαρή διατομεακή συνεργασία ΟΛΩΝ των εμπλεκόμενων συστημάτων [Άρ. 7 της Σύμβασης]: δηλαδή ταυτόχρονη ενεργοποίηση Αστυνομίας-Δικαιοσύνης-Υπηρεσιών Υποστήριξης (ειδικών ΚΑΙ γενικών) προκειμένου να ανταποκρίνονται ΑΜΕΣΑ & ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ με βασικό στόχο την Προστασία των θυμάτων – και αυτό συμπεριλαμβάνει και την κάλυψη των αναγκών των θυμάτων Ε.Β. (παιδιών και μητέρων).

Η διατομεακή συνεργασία, εκτός από Πρωτόκολλα, χρειάζεται και μία επαγγελματία-πρόσωπο αναφοράς της επιζώσας (το Άρ. 55.2 της Σύμβασης προβλέπει κάτι παρόμοιο), που θα ενεργοποιεί και θα συντονίζει την διατομεακή συνεργασία και θα έχει αμφίδρομη επικοινωνία με την επιζώσα. Από τον Φεβρουάριο 2022 το Ε.Δ.κ.Β. επιχειρεί να σχεδιάσει και να θέσει σε πιλοτική λειτουργία διατομεακή συνεργασία μεταξύ των τεσσάρων εμπλεκόμενων Τομέων (Αστυνομία – Δικαιοσύνη – Εξειδικευμένες & Γενικές Υπηρεσίες Υποστήριξης), εντούτοις η πρόοδος είναι πολύ αργή και προσκρούει σε σθεναρές αντιστάσεις των Κρατικών Φορέων.

Η αυτεπάγγελτη δίωξη της ενδοοικογενειακής βίας να είναι πράγματι αυτεπάγγελτη – δηλαδή να σχηματίζεται δικογραφία με όποιο τρόπο κι αν πληροφορηθούν οι Αρχές… Στην τελευταία γυναικοκτονία, τα ΜΜΕ έσπευσαν να επιρρίψουν ευθύνες στο θύμα που «δεν επιθυμούσε την ποινική του δίωξη». Μήπως επειδή εκείνη γνώριζε πως κινδύνευε να την σκοτώσει εάν έλεγε ότι την επιθυμεί; Και δεν ήταν δουλειά ούτε της Αστυνομίας, ούτε της Δικαιοσύνης, να ανιχνεύσει τους φόβους της και να της παρέχει κάποια προστασία…

Χρειάζεται να είναι ορατά τα παιδιά ΠΑΝΤΑ

• Να σχηματίζεται δικογραφία ΚΑΙ για την κακοποίηση του παιδιού που έχει εκτεθεί σε ενδοοικογενειακή βία οποιασδήποτε μορφής, ακόμα και όταν το ίδιο δεν έχει κακοποιηθεί σωματικά ή σεξουαλικά
• Τα παιδιά, θύματα και μάρτυρες, να καταθέτουν ΜΟΝΟ στο Σπίτι του Παιδιού (Barnahus model) και ΜΟΝΟ μια φορά

Να διατάσσονται επείγοντα μέτρα προστασίας ΆΜΕΣΑ μετά την καταγγελία (δηλαδή, περιοριστικοί όροι όπως αυτοί των Άρ. 52 & 53 της Σύμβασης)

• απομάκρυνση του δράστη από την οικογενειακή εστία (ώστε να μην αναγκάζονται τα παιδιά να αλλάξουν όλες τις συνήθειές τους για να τρέξουν να κρυφτούν) και
• απαγόρευση προσέγγισης του σπιτιού, της επιζώσας, των παιδιών κλπ.

Το αίτημα για έκδοση περιοριστικών όρων να μπορεί να υποβληθεί όχι μόνο από την επιζώσα αλλά και από:

• μέλη της οικογένειας ή άλλα κοντινά της άτομα
• υπηρεσίες προστασίας παιδιών
• εξειδικευμένες υπηρεσίες υποστήριξης (ΜΚΟ ή κρατικές)
• κοινωνικές υπηρεσίες
• Αστυνομία και Εισαγγελέα (ακόμα και χωρίς συγκατάθεση επιζώσας όταν υπάρχει υποψία πως εκείνη δεν θα υποβάλει αίτημα επειδή φοβάται τον δράστη ή αδυνατεί για άλλον λόγο (π.χ. Ν.4800/2021 περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας)

Επιτήρηση των παραβιάσεων περιοριστικών όρων, ασφαλιστικών μέτρων και δικαστικών αποφάσεων

• Ψηφιακή καταγραφή των αναφερόμενων παραβιάσεων: από την επιζώσα ΚΑΙ/ή από το πρόσωπο αναφοράς της
• Τεκμηρίωση των αναφερόμενων παραβιάσεων από την Αστυνομία (π.χ. γεωεντοπισμός του δράστη από στίγμα τηλεφώνου, κουμπί SOS, βραχιολάκι) και τις υπηρεσίες υποστήριξης (επικοινωνία με σύμβουλο-πρόσωπο αναφοράς και/ή επαγγελματία που εποπτεύει την επικοινωνία των παιδιών ή τον δράστη)
• Κυρώσεις: να επιβάλλονται άμεσα – μέσω διασύνδεσης  με την αρμόδια  δικαστική αρχή
  
  

Να προβλεφθούν αυστηρές προθεσμίες για την εφαρμογή όλων των παραπάνω και να εφαρμόζονται καθολικά (δηλαδή, σε όλες τις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας όταν υπάρχουν παιδιά), ειδικά στις χώρες που:

• εφαρμόζουνby default συνεπιμέλεια σε ΟΛΑ τα παιδιά και/ή
• ΔΕΝ διαθέτουν Διακριτό Σύστημα Προστασίας Παιδιών 

Τα Πολιτικά Δικαστήρια να υποχρεωθούν να εφαρμόζουν τις προβλέψεις του Άρ. 31 της Σύμβασης, προκειμένου να διασφαλίζεται πως: 

• κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψηςτων παιδιών, να λαμβάνονται υποχρεωτικά υπόψη τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας
• η άσκηση δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών

Απαραίτητες προϋποθέσεις για την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Άρ. 31 είναι

• να θεσπιστούν ευέλικτες και ταχείες διαδικασίες ελέγχου και λογοδοσίας Δικαστών/-τριών που δεν θα εξαρτώνται αποκλειστικά από την δυνατότητα της επιζώσας να υποβάλλει αναφορά
• να δημιουργηθούν ασφαλείς χώροι για εποπτευόμενη επικοινωνία παιδιού με τον γονέα-δράστη/ύποπτο ενδοοικογενειακής βίας. Την εποπτεία να αναλαμβάνουν ειδικά εκπαιδευμένοι/-ες επαγγελματίες, οι οποίες/-οι επιτηρούν την ασφάλεια παιδιού και κακοποιημένης μητέρας και, έχοντας άμεση διασύνδεση με δικαστική αρχή,  διατυπώνουν προτάσεις τροποποίησης της επικοινωνίας και/ή επιβολή κυρώσεων (όπως αυτές που περιλαμβάνει το Άρ. 45 της Σύμβασης) στον δράστη,οποτεδήποτε έχουν λόγους να πιστεύουν ότι δεν εξυπηρετείται το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού ή ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το παιδί ή/και την μητέρα.

Επιπλέον, εάν πράγματι σκοπεύουμε να αφαιρέσουμε τα εργαλεία ελέγχου των δραστών, προτείνουμε: 

• Διορισμό δικηγόρου σε όλα τα θύματα ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας, με το κόστος καλύπτεται από το Κράτος, το οποίο δύναται να το καταλογίζει στον δράστη μετά την καταδίκη του
  • το ίδιο να ισχύει και για την καταβολή διατροφής και,ενδεχομένως, για την καταβολή Αποζημίωσης: να καταβάλλονται από το Κράτος και να καταλογίζονται στον υπόχρεο μέσω της Δ.Ο.Υ. 
• Απαγόρευση κάθε είδους διαμεσολάβησης όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία,καθώς ακόμη και η προτροπή της επιζώσας να συμμετέχει σε διαδικασίες συμβιβασμού ή διαμεσολάβησης, αγνοεί την υπάρχουσα ανισορροπία ισχύος των δύο μερών, εκθέτει το ανίσχυρο μέρος σε μεγαλύτερο κίνδυνο και μάλιστα, χωρίς καμία μέριμνα για την επιτήρηση της ασφάλειας των θυμάτων και/ή της παραβίασης των όρων της διαμεσολάβησης από το ισχυρό μέρος. Για αυτό προτείνεται:
  • να καταργηθεί η ποινική διαμεσολάβηση από τον Ν.3500/2006
  • να καταργηθεί η υποχρεωτική συμμετοχή σε διαμεσολάβηση στις υποθέσεις οικογενειακού δικαίου που αφορούν γονική μέριμνα, επιμέλεια, επικοινωνία, διατροφή παιδιών – η κατάργηση περιλαμβάνει και την ΥΑΣΔ (Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία Διαμεσολάβησης)
• Αποσύνδεση της παροχής υποστήριξης και τεκμηρίωσης από την καταγγελία (με προεξάρχουσα την ιατροδικαστική εξέταση)
• Μέριμνα ώστε να αναζητώνται και να συσχετίζονται ΟΛΕΣ οι υποθέσεις (ποινικές και αστικές) με τον ίδιο καταγγελόμενο/εναγόμενο (ίδια ή διαφορετικά θύματα) – η ενδοοικογενειακή και η σεξουαλική βία είναι ΠΑΝΤΑ επαναλαμβανόμενες – ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να το αντιλαμβανόμαστε αυτό ΜΟΝΟ μετά από κάθε γυναικοκτονία… μετά από την δολοφονία ενός παιδιού… μετά τον βιασμό ενός παιδιού –Μόνο μέσω συσχετισμού των υποθέσεων θα μπορούσαν να βρουν αποτελεσματική εφαρμογή οι επιβαρυντικές περιστάσεις του Άρ. 46 της Σύμβασης

Το πρόβλημα με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες και τις Συμβάσεις είναι πως, όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση, παραμένουν χάρτινες ασπίδες προστασίας…

Για παράδειγμα:

• η Οδηγία 29/2012, για την προστασία των θυμάτων, μεταγράφηκε στο Ελληνικό Δίκαιο με μεγάλη καθυστέρηση (2017) και σήμερα – 6 χρόνια αργότερα δηλαδή- σχεδόν καμία από τις προβλέψεις της δεν εφαρμόζεται χωρίς αυτό να επιφέρει κυρώσεις για την Ελλάδα…
• η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης τέθηκε σε ισχύ στην Ελλάδα πριν από 4,5 χρόνια αλλά στην πράξη δεν έχει επιφέρει καμία βελτίωση στην καθημερινή ζωή των θυμάτων, χωρίς αυτό να επιφέρει κυρώσεις για την Ελλάδα… Έχουμε μεγάλες προσδοκίες από την επίσκεψη της GREVIO…

Αυτό μας δημιουργεί κι εμάς (επαγγελματίες και φορείς) μεγάλα διλήμματα στην πληροφόρηση του γενικού πληθυσμού… Τι νόημα έχει να ενημερώσουμε τις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας για τα δικαιώματα που τους δίνει ο νόμος εάν δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν στην καθημερινή ζωή τους; Η δημιουργία προσδοκιών, που στην πράξη ματαιώνονται, δεν είναι μια μορφή δευτερογενούς θυματοποίησης;